o tym, że jakoś leci

Od pewnego czasu, znajomi, których spotykam, nie pytają mnie "co u ciebie?" tylko: "czemu nie piszesz nic na blogu?". To męczące (tak, Ania, myślę o Tobie w tym momencie). Nie, pisanie nie jest męczące. Ale ta presja! Toteż postanowiłam, że napiszę. Znalazłam chwilę między jednym a drugim odcinkiem The good wife - a co tam się dzieje! Święta Alicja w końcu przespała się (żeby to raz) z Willem, a Kalinda... ło matko! - wiedziałam, że dzięki Kalindzie fabuła będzie ciekawa... ale to, co zobaczyłam, przerosło moje oczekiwania.
Jakby tego było mało, to kupiłam nową Ligocką. W Biedronce!!! Za 19,90!!! I czytam...
Tak więc, sami widzicie - jestem zajęta. Poza tym, przecież pracuję! I studiuję! Dziś np. oddałam indeks. Pani w toku studiów 2 razy zapytała, czy dokładnie go sprawdziłam. Wkurzyłam się, że drugi raz zadaje to samo pytanie, skoro za pierwszym odpowiedziałam, że tak. Zawsze myślałam, że ja zbieram wpisy, a pani w toku studiów je sprawdza. Więc jak się domyślacie, nie sprawdziłam go. Ale gdy zadawała mi to pytanie, to wyczułam, że oczekiwała twierdzącej odpowiedzi. Uszczęśliwiłam ją.
Nie wiem, kiedy Kamila wraca (tzn. mówiła, ale jakoś mi to umknęło), ale ja w niedzielę wyjeżdżam. W końcu. W końcu. W końcu. Czytam przewodnik po Bułgarii i jakoś tak... hmm... szału nie ma. W tym przewodniku.
Z tą Bułgarią to... 2 sprawy spędzają mi sen z powiek: 1) jaką książkę zabrać? (tak, Aniu, tylko jedną, bo przecież, jakby nie było, jadę do pracy!), 2) gdzie ja znajdę strój kąpielowy w paski??? taki wiecie, w biało-czarne albo biało-granatowe. Obojętnie jakiej grubości te paski. Kojarzycie coś gdzieś?
Co do pogody, to cieszę się, że jest jak jest, bo nie po to Bóg dał nam seriale, żebyśmy codziennie nad wodę jeździli.
A co do pracy, to lubię szkołę bez dzieci.
G.